πεπαίτατος

-άτη, -ον, Α

ανώμαλος τ. υπερθετικού τού πέπω*.

[ΕΤΥΜΟΛ. Ανώμαλος τ. υπερθετικού βαθμού τού πέπων, σχηματισμένος πιθ. κατ' επίδραση τού πεπαίνω (πρβλ. παλαίτατος)].